Op mijn blogpost met de stelling dat we als schrijver onszelf beter willen begrijpen, reageerde een lezer met het idee dat je voor dat zelfbegrip niet per se hoeft te schrijven en uitgegeven te worden; je kunt ook in therapie gaan. Ik vind dat een interessante invalshoek. Toch zijn het twee verschillende trajecten, die allebei…
Laatst vroeg een lezer van het blog me: “Er wordt tegen beginnende romanschrijvers vaak gezegd dat ze eerst maar eens korte verhalen moeten schrijven. Maar is dat eigenlijk wel een goed advies?” Inderdaad, ik heb in mijn lessen Korte verhalen schrijven heel wat schrijvers gehad die geen korte verhalen wilden schrijven, maar het toch deden…
Gisteren sprak ik met een collega-schrijver over waarom we schrijven. Onze antwoorden bleken eensgezind: om begrepen te willen worden. Ik vertelde haar dat ik ooit met schrijven ben begonnen in de hoop begrip te krijgen van mijn ouders, zodat ze na het lezen van mijn debuutbundel zouden zeggen: “We hebben je nooit echt kunnen doorgronden,…
Een goede vriend heb ik leren kennen rond mijn twintigste, ik ben nu 55. In die 35 jaar zijn we betere gesprekspartners voor elkaar geworden, dat kan bijna niet anders, we hebben meer van het leven gezien, meer van elkaar ook, we durven meer aan elkaar te vertellen. En wat er ook is gebeurd: de…
Wanneer ik lees, zie ik de letters, maar ik zie ook het verhaal voorbij de letters. Ik zie twee zaken tegelijkertijd: de tekst en wat die oproept. Aan die dubbeling moest ik denken toen ik laatst een film zag: Blue Jeans van Jacques Rozier. De film is in zwart-wit en is opgenomen in Frankrijk, eind…
In het zaakje waar ik falafel eet komt aan de tafel rechts van mij een gezin zitten: vader, moeder, drie kinderen. Ze buigen zich over de menukaart. Even later staat er bij de kassa links van mij een verliefd stelletje. Ook dit stelletje buigt zich over de kaart om iets te bestellen. Dan zie ik…
In de krant van gisteren valt mijn oog op een zwart-wit foto van een voormalig premier, samen met zijn vrouw aan een halfopen raam, een paar decennia geleden. Ik gok dat het een trein is waarin ze staan, beiden lachend, ze zwaaien, ik weet niet naar wie, wellicht naar mensen op het perron. Het is…
Hoe lang doe je als schrijver over een boek? Soms langer dan je op het eerste gezicht zou denken. Tijdens een college over Onzichtbare steden van Italo Calvino vroeg een student me of ik wist hoe lang Calvino aan dat boek heeft gewerkt. Het is een roman-in-verhalen, die naast enkele verbindende dialogen bestaat uit 55…
Misschien dachten de scholieren die naar de open dag van de studie Creative Writing kwamen, dat het een opdracht voor beginners was en nog niet het echte werk. Als dat zo was, dan hadden ze het mis. Wat moesten ze doen? Iets eenvoudigs, maar ook iets wat volgens mij de essentie van schrijven is: opschrijven…
Onze verhalen en onze gedachten zijn tot iemand gericht, ook al hebben we dat niet altijd in de gaten. Dat we ons tot iemand richten, is een wezenlijk kenmerk van ons verhaal en van onze verhalende gedachten. Je vindt het ook terug in het simpele schema: zender -> boodschap -> ontvanger. Soms wordt onterecht gedacht…