Hoe duidelijk moet een kort verhaal zijn?

Een collega-schrijver liet me een zeer kort verhaal (ZKV) van haar lezen. Of het duidelijk was, wilde ze weten.

Daar kun je verschillende dingen onder verstaan.

Ze wilde weten of ik wist wat de personages van elkaar waren. Broer en zus? Vader en dochter? Geliefden?

Nee, daarvoor was het verhaal me net iets te subtiel, hoewel een andere lezer het er misschien wel in zou lezen. Wie weet. Maar ik hoefde dat ook niet zo precies te weten.

Ik kon de blik van het personage volgen, ik kon aanvoelen waarom ze ergens naar keek, waarom ze wegkeek, waarom ze zowel wilde kijken als niet wilde kijken. Ik voelde – zonder dat die benoemd werd – de urgentie van haar verhaal, haar angst voor dat verhaal ook, de intimiteit ervan. Ik kon het in de tekst aanwijzen, van zin tot zin, ik kon het in mezelf aanwijzen, hoe ik meeleefde.

Duidelijk toch? Voor mij wel.